หนาวในหัวใจบางๆ

ในครั้งคราวลมพัดแรงเหลือจะกล่าว

ในตอนเช้าและตอนเย็นเปลือยเปล่า

ในบางคราวที่เธอนั้นไม่อยู่

แต่ฉันรู้ที่เธอนั้นต้องจากไปเพราะลม

หาสิ่งสำคัญบางอย่าง

ที่จะบอกทางก้าวที่หลงเดินอยู่

ท่ามกลางความสับสนของวัยที่ปวดร้าว

ความสับสนของคืนที่เหน็บหนาว

ความสับสนของวันที่เปลี่ยวเหงา

เป็นเหมือนดั่งต้นไม้ที่ยืนต้นกลางภูเขา

เจอพายุลูกใหญ่ ความแห้งแล้ง เปลวไฟ

ก็แวะมาและจากไป

เป็นละครเรื่องใหม่เพื่อต่อลมหายใจที่เข้ามาและออกไป

เป็นฉากชีวิตใคร?

ถามเธอ อยากให้เธอถามใจ ว่าเมื่อใดที่ร่ำไห้

พสุธายังเปลี่ยนไปทุกวัน เหตุใดจะกลับมายิ้มไม่ได้

เป็นเหมือนดั่งต้นไม้ที่ยืนต้นกลางหุบเขา

เจอพายุลูกใหญ่ ความแห้งแล้ง เปลวไฟ

ก็แวะมาและจากไป

เป็นละครเรื่องใหม่เพื่อต่อลมหายใจที่เข้ามาและออกไป

เป็นฉากชีวิตใคร?

เป็นฉากชีวิตใคร?