Ang buhok mo′y parang gabing numinipis

Sa pagdating ng madaling-araw

Na kumukulay sa alapaap

Ang ngiti mo'y parang isang tala

Na matagal na ang kinang

Ngunit ngayon lang nakita kung kailan wala na

Kailan kaya mahahalata

Ang pighati sa ilalim ng iyong mga tawa?

Kahit mawala ka pa

Hinding-hindi mawawala

Ang damdamin ko′y sa 'yong sa 'yo

Ang buhay mo′y parang kandila na

Pumapawi sa kadiliman ng gabing puno

Ng dalita at ng lagim

Bawat segundo ay natutunaw

Tumutulo parang luha

Humuhugis na parang mga puting paruparo

Kailan kaya mahahalata

Ang pighati sa ilalim ng iyong mga tawa?

Kahit mawala ka pa

Hinding-hindi mawawala

Ang damdamin ko′y sa 'yong sa ′yo

Sa 'yong sa ′yo

Sa 'yong sa ′yo

Sa 'yong sa 'yo

Sa ′yong sa ′yo

Ni isang beses ay hindi pa 'ko

Nakakakain ng paruparo

Ngunit tila bakit ang sikmura ko′y puno?

Saka ko naalala na noon

Nang una kong masabi ang pangalan mo

Nakalunok ako, kaya siguro?

Kailan kaya mahahalata

Ang pighati sa ilalim ng iyong mga tawa?

Kahit mawala ka pa

Hinding-hindi mawawala

Ang damdamin ko'y sa ′yong sa 'yo

Sa ′yong sa 'yo

Sa 'yong sa ′yo

Sa ′yong sa 'yo

Sa ′yong sa 'yo