Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει

Αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει

Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει

Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση

Μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι

Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει

Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει

Ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει

Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει

Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει

Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει

Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ′ αστέρια ξεφυσάει

Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει

Κι όλο στην αρχή γυρνάει

Πού θα πάει θα ξεκολλήσει

Κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι' αλλού θα ροβολήσει

(Ποιος κλαίει

Μέσα μου και μου λεει

Ξυπνά δεν είναι όνειρο

Το χιόνι που μες καίει

Η φτώχεια είναι πιο βρώμικη

Αν νοιωθει ότι φταίει)

Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει

Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει

Κι η καρδιά μου σα σαράβαλο στα αστέρια ξεφυσάει

Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει

Κι όλο στην αρχή γυρνάει

Πού θα πάει θα ξεκολλήσει

Κι ο κόσμος σα σαράβαλο γι αλλού θα ροβολήσει

Που θα πάει που θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει

Και δε λέει να τελειώσει

Που θα πάει θα ξημερώσει

Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ′ ανταμώσει