Mην κρύβεσαι

πίσω από το δάκρυ σου

και μην μου λεςλόγια που πονάνε,

μην δίνεσαι

κάν′ το για χάρη σου,

μην χαραμίζεις την ζωή

για ένα βράδυ σου.

Αν ξημερώσει που θα πας

και ποιον θα βρεις

όπου κι αν πας πάλι μπροστά μου

θα βρεθείς...

Μοίρασέ τα όπως θέλεις

πάρε ό, τι σου ανήκει

εσυ μείνε στην Αθήνα

και εγώ στην Θεσσαλονίκη

και αν ο δρόμος σου σε βγάλει

κάποια μέρα στον βορρά

μην διστάσεις να χτυπήσεις

μια πόρτα όπως παλιά.

Mην κρύβεσαι

μες στην ομίχλη σου

αφήνεις κάτω

αποτυπώματα στην γη

νομίζεις χάθηκες

και ίσως να ξέφυγες

ήσουν και θα είσαι

στην ζωή μου μια πληγή.

Αν ξημερώσει που θα πας

και ποιον θα βρεις

όπου κι αν πας πάλι μπροστά μου

θα βρεθείς...

Μοίρασέ τα όπως θέλεις

πάρε ό, τι σου ανήκει

εσύ μείνε στην Αθήνα

και εγώ στη Θεσσαλονίκη

κι αν ο δρόμος σου σε βγάλει

κάποια μέρα στο βορρά

μη διστάσεις να χτυπήσεις

μια πόρτα όπως παλιά.

Μοίρασέ τα όπως θέλεις

πάρε ό, τι σου ανήκει

εσύ μείνε στην Αθήνα

και εγώ στη Θεσσαλονίκη

κι αν ο δρόμος σου σε βγάλει

κάποια μέρα στο βορρά

μη διστάσεις να χτυπήσεις

μια πόρτα όπως παλιά.